Stacewicze stanowiły w przeszłości własność królewską należącą do starostwa bielskiego i wójtostwa Plutycze. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1570 roku z czasów lustracji dóbr królewskich. Zapisano tam, iż wioska miała 12 włók „gruntu dobrego”. Mieszkańcy płacili czynsz pieniężny oraz daniny w naturze. Aż do 1795 roku była to wioska królewska w ramach starostwa bielskiego, dzierżawiona różnym szlachcicom. Następnie stała się własnością rządu pruskiego i od 1807 roku rządu carskiego.

Według danych z końca XIX wieku Stacewicze należały do gminy Rajsk w powiecie bielskim o 10 wiorst od Bielska. W 1921 roku we wsi tej były 24 domy i 104 mieszkańców, wśród nich było 61 prawosławnych i 35 katolików i 8 Żydów. Miejscowość należała do gminy Wyszki.