W XV wieku na Podlasie przybyło wielu rycerzy z Mazowsza i Polski (ówcześnie dwa różne państwa). Wśród nich liczny był ród Górskich. Założyli oni pięć wsi na Podlasiu, wśród nich również Górskie w parafii Topczewo. Pierwsze dane o tej wsi pochodzą z 1528 roku, ze spisu pospolitego ruszenia rycerstwa litewskiego. Mieszkało tu ówcześnie osiem rodzin rycerskich, ale były one w stanie wystawić zaledwie 2 konnych jeźdźców, co świadczy o niewielkiej zamożności tych rycerzy. Miejscowa szlachta brała też udział w przysiędze rycerskiej z 1569 roku. Spis podatkowy z 1580 roku wspomina dwóch najzamożniejszych mieszkańców: Szczęsnego syna Jakuba oraz   Więcława syna Szymona.

Ród rycerski Górskich pochodził niewątpliwie z Polski lub Mazowsza, ale z którego herbu bardzo trudno ustalić. W dawnej Rzeczpospolitej istniało ponad 20 różnych rodów Górskich. Być może chodziło o ród Górskich herbu Ślepowron, pochodzący z dawnej ziemi liwskiej, wśród nich występują urzędnicy w ziemi bielskiej i drohickiej, a więc z Podlasia.

Przez wieki był to zaścianek szlachecki zamieszkały przed drobną szlachtę, głównie przez Górskich. W drugiej połowie XVI wieku mieszkali tutaj: Jan Górski i Piotr Jakubowicz Górski. Natomiast sto lat później (rok 1676) notowano Mateusza Górskiego, Andrzeja Górskiego i Bartosza Górskiego.

Nazwa Górskie utrzymywała się przez wieki i pochodzi od nazwy rodu szlacheckiego, a nie od ukształtowania terenu.

Słownik Geograficzny z 1882 roku wspomina lakonicznie: Górskie - wieś w guberni grodzieńskiej, w byłej ziemi bielskiej. W czasie spisu powszechnego z 1921 roku miejscowość należała do gminy Topczewo, liczyła 15 domów i 72 mieszkańców, wszyscy podali narodowość polską i wiarę katolicką.