W XV wieku w te okolice przybyli rycerze herbu Paprzyca. Nie wiadomo skąd pochodzili, otrzymali duże nadanie ziemskie w tej okolicy zapewne około 50 włók, które stało się zaczątkiem okolicy szlacheckiej Niewino, zwanej niegdyś również Niwino. Zapewne właśnie tutaj powstało pierwsze osiedle rycerzy herbu Paprzyca. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1528 roku, kiedy to notowano Seło Staroie Niewino 7 rodzinami rycerskimi.
Tutejsza szlachta przyjęła nazwisko Niwiński, zwani czasem również Niewińskimi herbu Paprzyca. W ciągu wieków część z nich używała również herb Nowina, Łabędź i Lubicz.
Większość rodów z tych okolic było nie zamożnymi rodami, które nie zrobiły wielkiej kariery i często brak o nich danych w Herbarzach, z Niwińskimi jest inaczej. Są opisywani przez Herbarz hrabiego Uruskiego. Używali przydomków Chreba i Książyk. Z czasów XVI wieku wspomina się wielu Niewińskich. W XVII wieku niektórzy z nich doszli już do pewnego znaczenia w ziemi bielskiej. W drugiej połowie tegoż stulecia Stanisław Niwiński był poborcą podatkowym ziemi bielskiej. W 1711 roku Paweł Niwiński został wojskim podlaskim. Ten sam urząd w 1736 roku uzyskał Kazimierz. W 1744 roku notowano Michała Niewińskiego podczaszego bielskiego. Wielu z nich zostało duchownymi, wielu też wyjechało na Litwę i Ukrainę, również tam uzyskując różne urzędy. Zatem niektórzy Niwińscy wybili się spośród drobnej szlachty stając się średniozamożnymi szlachcicami. Być może niektórzy z wyżej wymienionych urzędników mieszkał właśnie tutaj gdyż w tej wsi mieszkali dość zamożni Niwińscy, na przykład w 1580 roku podarek od 6 włók w tej wsi zapłacił Sebastian syn Macieja.
W pierwszej połowie XIX wieku zaborca rosyjski zarówno w Królestwie Polskim jak i w Cesarstwie przeprowadził weryfikacje polskiej szlachty, należało udowodnić swoje pochodzenie. Większość szlachty z tych okolic była „szlachtą odwieczną”, lecz nie byli w stanie tego udowodnić, należało mieć utytułowanego przodka, dokumenty to stwierdzające oraz pieniądze, gdyż podanie do urzędów kosztowało. Szlachta z okolic Topczewa i Wyszek w przeważającej części nie zdołała udowodnić swych praw, jednak Niewiński dokonali tego. W latach 1843-1860 zostali „wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego”. Byli to: Franciszek z synami Janem, Mateuszem, synowie Stanisława Józef i Walenty z synem Mikołajem. Walenty syn Piotra, z synem Piotrem, Bartłomiej syn Jana oraz jego synowie Andrzej i Adam. Augustyn, Kazimierz, Jan synowie Wawrzyńca (1853), Konstanty i Jan z synem Józefem, synowie Józefa. Wojciech syn Antoniego, Piotr syn Jana z synem Maciejem i tego synem Feliksem. Appolon syn Piotra (1854). Mikołaj syn Wojciecha z synami: Janem, Edmundem, Józefem i Teofilem. Antoni i Józef synowie Mikołaja. Walenty, Jakub i Piotr synowie Mateusza. Adam syn Walentego z synami Michałem, Mikołajem. Klemens syn Andtrzeja (1853). Józef syn Ignacego z synem Piotrem . Stanisław syn Ignacego z synami Józefem, Wincentym i Janem (!863). Jan syn Aleksandra z synem Ferdynandem. Teofil i Ignacy synowie Jana (1863).
Być może duża ich część mieszkała właśnie w tej wsi lub okolicy, mieli status szlachty wylegitymowanej. Do tej pory liczni Niewińscy mieszkają na terenie gminy Wyszki.
W 1921 roku w tej wsi notowano 15 domów i 73 mieszkańców, wszyscy byli Polakami i katolikami. W zachodniej części wsi notowano wiatrak.
